Rodzicielstwo to (moim zdaniem) najcudowniejsze doświadczenie życiowe, choć – zarazem – najtrudniejsze. Związane z ogromem odpowiedzialności, umiejętnością „odkładania siebie na potem”, wysiłkiem, nauką kochania, szanowania, akceptacją potrzeb, szukaniem porozumienia.

Ale też jednymi w swoim rodzaju chwilami wzruszenia, dumy i wielkiego szczęścia.Pojawienie się dziecka zmienia wszystko... W nas, w naszej rodzinie, w naszym związku. Przewraca świat do góry nogami. Czasem na chwilę, czasem na dłużej – zależy od tego, jak potrafimy się w tym odnaleźć i na nowo nauczyć żyć. To istna burza emocji. Od euforii, radości, nadziei, smutku, zakłopotania, strachu, na stanach kompletnego braku sił i chęci zostawienia wszystkiego i ucieczce na drugi koniec świata skończywszy.

To poligon doświadczalny, do którego trudno się w stu procentach przygotować, mimo ogromnych chęci.To wreszcie miliony koncepcji, tysiące krytycznych spojrzeń, setki doradców, dziesiątki mędrców i (jakże częste!) znaki zapytania, dotyczące nawet wiary we własną intuicję.

Nieprzespane noce, wstawanie skoro świt i kolejne dni, przypominające jak kropla wody dziesiątki tych, które już minęły. Ogromna miłość, połączona czasem z tak samo potężną złością – na zmęczenie, kolejny dzień opadów, odmowę jedzenia, a nawet znajomość niemalże każdego listka na drzewie w parku...

Lecz przede wszystkim – to cudowne oczka, wpatrzone z miłością i pełną akceptacji otwartością na to, że jesteś jaka jesteś. W piżamie, niepomalowana, w dziurawym swetrze albo pięknej spódnicy czy z czerwonymi paznokciami – nieważne... Ważne, że jesteś. Że jesteś blisko, że jesteś obok, że jesteśzawsze. Codziennie. Cały czas.